Nog 2 weken

 

We komen weer een weekje dichter. Deze week wat trainingen afgewerkt en dit weekend de tochten in en om Roeselare gereden. Ignace die reed op donderdag en vrijdag wat verkenningen van de zaterdagrit. Dries heeft zaterdag de tocht van 70 km gereden en als extra test zondag ook nog eens meegereden. Normaal mogen we nu nog 1 weekje intensief trainen. Maar de conditie lijkt van beide goed te zijn. We zijn er bijna klaar voor…

Aftellen

Nog 16 dagen

Het wordt stilaan aftellen naar Duchenne. Intussen is ons startbewijs binnen. Daarbij willen we graag nog eens iedereen bedanken voor de steun en voor het sponsoren. Trouwens wie nog wil steunen, dit kan nog altijd!

Aangezien we de laatste week niet te hard meer mogen trainen, rest ons nog een dag of 10 om onze conditie wat aan te scherpen. Dit weekend reden we in Brielen een mountainbike tocht, hoewel het meer leek op een wegrit. Niet echt een training om de off-road conditie te verbeteren.

Volgend weekend rijden we terug in eigen streek, in Roeselare, een gekend parcours dus maar geen ‘bergen’ om onze klimspieren te trainen.

15 augustus 2011 Poperinge XXL

Na alle trainingen de afgelopen weken was het uitkijken naar een rit waar ons eens konden testen hoe ver we fysiek stonden. De rit van 15 augustus in Poperinge is goed te vergelijken met een dagrit van Duchenne. Met  120 km en 1540 hoogtemeters is dit een echte testrit. Ignace die wou zich nog wat extra testen door op zondag in Vichte als opwarmer voor maandag nog eens 90 km met 1150 hoogtemeters te rijden.

We startten samen met de andere Spetters waarvan de meeste een kortere afstand kozen wegens tijdsgebrek of schrik van de vele ‘bulten’. De eerste strook langs het hoppeveld maakte direct duidelijk dat de regen van zondagmorgen het een stuk zwaarder zou maken. We wisten dat we ons wat moesten inhouden want wat volgde kon wel eens zwaar worden. Of zoals een Hollander die we voorbij staken, ook nog eens zei: jongens, je mag hier niet te snel starten hé!) Boeschepeberg en de Catsberg verteerden we goed. Nu richting Cassel, intussen waren onze nieuwe fietsen goed gedoopt, door de grote plassen en een plaatselijk crossparcours. De eerste beklimming van de Cassel was door een bosje en meteen wisten we waarom dat dit klein tandwieltje vooraan diende. Na de bevoorrading volgende nog verschillende beklimmingen van de Cassel, zoveel dat Ignace het begon op zijn heupen te krijgen, net toen hij dacht ervan af te zijn, volgde nog een bijna fatale beklimming. Bijna boven viel Ignace met zijn knie op een klein ijzeren paaltje. Gelukkig kon hij nog verder ondanks de pijn en de lichte schaafwonde. Nu hadden we allebei een gehavende rechterknie.

Van de Cassel ging het richting Catsberg (2^de maal) langs eindeloze Franse veldwegen. Net voor de 3^de bevoorrading kwamen we terug bij Jani die de 100km reed. Op de Catsberg voelde Ignace dat 2 dagen na elkaar fietsen de reserves wat sneller aantast. Hij mompelde iets van ‘leeglopen’, was het nu zijn band of was het Ignace? Toen volgde nog de Zwarteberg en de Baneberg( nee daar ligt geen ‘bane’)en de Rodeberg. Moe maar voldaan bereikten we na 120 km de finish. Met een gemiddelde van 20.4 hadden we ons doel gehaald.

Nu weten we dat we straks in Duchenne onze krachten nog meer zullen moeten sparen, want  dagen na elkaar een zware tocht rijden, tast extra in de reserves. Weer een ervaring rijker.

Ignace in Vichte, de vuilste van de bende!

Toen nog fris...

Minder dan 1 maand

Op minder dan 1 maand van de start van Duchenne Heroes leek het ons een goed idee om met onze blog te starten.
We willen jullie informeren over de laatste trainingen en na de ritten proberen we een verslag door te sturen.
Voor mij( Dries) was de laatste week net als een nieuwe start, na de val en de schade aan de knie, kan ik nu terug 'normaal' fietsen. Het besef groeit dat de tijd vliegt, en dat wat extra training zeker welkom zal zijn.
Ignace zal zich zelf  zondag en maandag eens kunnen testen door 2 dagen na elkaar een lange rit (90 en 125 km)te rijden.
Hopelijk kan ik hem maandag  volgen, want hij lijkt nu al in de vorm van zijn leven!

Dries.